موارد مصرف داروی آزاتیوپرین

آزاتیوپرین چیست و چه کاربردی دارد؟

نام انگلیسی دارو:

نام تجاری:

آزاتیوپرین متعلق به دسته ای از داروها است که به عنوان سرکوب کننده سیستم ایمنی شناخته می شوند. از این دارو برای جلوگیری از رد عضو در افرادی که پیوند کلیه انجام داده اند، استفاده می شود. آزاتیوپرین معمولاً همراه با سایر داروها مصرف می شود تا کلیه جدید بتواند عملکرد طبیعی داشته باشد. آزاتیوپرین همچنین برای درمانآرتریت روماتوئید استفاده می شود. در این شرایط، سیستم دفاعی بدن (سیستم ایمنی بدن) به مفاصل سالم حمله می کند.

آزاتیوپرین در پیوند کلیه و درمان آرتریت روماتوئید یا آتروز استفاده می شود.

نحوه ی مصرف و دوز مصرفی آزاتیوپرین به چه شکل است؟

• آزاتیوپرین را طبق دستور پزشک و معمولاً یک یا دو بار در روز به صورت خوراکی مصرف کنید.
• آزاتیوپرین را همراه غذا بخورید تا ناراحتی معده را کاهش دهد.
• دوز دارو بر اساس شرایط پزشکی، وزن و پاسخ به درمان است.
• دوز خود را افزایش ندهید و از این دارو بیشتر یا بیشتر از زمان تجویز استفاده نکنید.
• برای درمان آرتروز، ممکن است ۲ ماه طول بکشد تا علائم شما بهتر شود.
• اگر وضعیت شما بعد از ۳ ماه درمان بهتر نشد، به پزشک خود بگویید.

دوز لازم در پیوند کلیه:

• میزان  مورد نیاز برای جلوگیری از رد پیوند و به حداقل رساندن سمیت در بیماران جداگانه متفاوت خواهد بود.
• دوز اولیه معمولاً ۳ تا ۵ میلی گرم در کیلوگرم در روز است که از زمان پیوند آغاز می شود.
• در پیوند کلیه معمولاً به عنوان یک دوز منفرد روزانه در روز و در موارد جزئی ۱ تا ۳ روز قبل از پیوند تجویز می شود.
• کاهش دوز به میزان نگهداری از ۱ تا ۳ میلی گرم در کیلوگرم در روز معمولاً امکان پذیر است.

دوز لازم روماتیسم مفصلی:

• آزاتیوپرین معمولاً به صورت روزانه تجویز می شود.
• دوز اولیه به صورت یک دوز یا دو بار در روز باشد.
• اگر سمیت جدی وجود نداشته باشد و پاسخ اولیه نامطلوب باشد، دوز ممکن است افزایش یابد.
• از ۶ تا ۸ هفته شروع می شود و پس از آن مرحله به مرحله در فواصل ۴ هفته ای شروع می شود.
• پاسخ درمانی معمولاً  پس از ۶ تا ۸ هفته درمان،رخ می دهد.
• بیمارانی که پس از ۱۲ هفته بهبود نیافته اند، می توانند مقاوم به درمان باشند.
• ممکن است در طولانی مدت در بیمارانی که پاسخ بالینی دارند ادامه یابد، اما بیماران باید با دقت کنترل شوند.
• برای کاهش خطر مسمومیت ها باید به دنبال کاهش تدریجی دوز بود